Restant West Australië

Beste familie en vrienden,

 

Vanuit Denmark rijden we verder naar het Fitzgerald NP en onderweg doen we nog even de Whalesharks Experiance aan in Discovery Bay bij Albany. Vroeger was dit een dorpje dat leefde van de walvisvangst maar nu is omgebouwd tot een museum. Er ligt een oude walvisvaarder waar je op mag en er is een werf waar ze de walvissen verwerkten, lees in mootjes hakten, om vervolgens in enorme kookketels te worden verwerkt naar walvisolie en walvismeel. Er staan 3 enorme reservoirs waar toen de olie in werd opgeslagen en waar je nu film kunt kijken over de bescherming van de walvissen. Heel interessant, ook de verandering van perceptie t.a.v. walvissen. Het schip is niet zo groot omdat de walvissen na vangst achter het schip aan werden gesleept terug naar de haven. Bij goede dagen wel 15 en bij slechte dagen soms slechts 1 walvis. Maar, met al dat bloed werden ook de haaien aangetrokken die op hun beurt weer werden doodgeschoten...... speciale business denken we in deze tijd maar wel heel interessant.

Vanuit het luxe chalet in Denmark komen we nu in een eenvoudige homestaed ergens in de wildernis. Hartstikke leuk met aardige Duitse eigenaren en een grappige kamer met bed en een klein tafeltje met 2 stoelen en een kookplaatje. Gelukkig hadden we erop gerekend en hebben we ons een eenvoudige broodmaaltijd meegenomen en voor de 2e avond hamburgers op de bbq met sla, heerlijk. In 1e instantie lijkt het park een beetje tegen te vallen, maar uiteindelijk heeft het prachtige verschillende bloemen en allerlei bomen en struiken. En het walvis seizoen is tot november en aangezien het eind october is verwachten we eigenlijk niets meer. Maar na 4 uur wandelen, het lijkt wel of die rots beweegt..... Nog eens kijken,  een 2e bewegende rots.... Nee hoor, het is een Southern Right Whale met een kalf. In heel ondiep water (maximaal 15 meter uit de kust) liggen ze daar heerlijk te dobberen met de 2 zijflippers hoog in de lucht. Het kalf speelt er tussendoor en voor en achter, een geweldig schouwspel. Soms ben je bang dat ze vastlopen op het strand maar dat valt mee. Na 3 kwartier gaan we maar weer verder, zij hebben geen haast en spelen rustig verder. De rit het park weer uit is ook speciaal. Het is een gravelweg van 80 km. waar je dus bijna 2 uur over doet. Maar we zien allerlei leuke beesten zoals bobtails, leguanen en slangen, allemaal op de weg. Die dag zien we overigens minstens 10 slangen op de weg, je zou er bang van worden.

De volgende bestemming is Esperance, het meest oostelijke punt in onze trip door West Australië. Tot nu toe zeggen de mensen in elk NP of dorp waar we zijn dat ze de mooiste kuststreek hebben van heel WA. Begrijpelijk want ook hier genieten we weer van de mooiste plaatjes van een diep donker blauwe zee overlopend in steeds lichter wordend aqua tot de witte golven die stuk slaan op de rotsen of het strand. Onwerkelijke kleuren voor ons. In het Cape le Grand NP doen we natuurlijk weer een poging een steile rotsberg, Frenchman peak, te beklimmen. Maar zelfs wij worden verstandig en na 3/4 van de beklimming besluiten we dat het uitzicht hier ook heel mooi is en we onze knieën verder zullen ontzien. Later maken we nog een schitterende wandeling over minder steile rotsen en hebben we weer een top dag! We logeren in een prachtig mooi B&B bij Brendan en Fran, 2 lieve schatten die ons tot en met verwennen. Ze nemen ons mee naar speciale plekjes, beklimmen rotsen bij de zee met ons en rijden ons over het strand. Zo raar die auto's op het strand maar het is hier vermaak voor de mensen. Brendan is wel een echte boer. Als we zijn kippen bewonderen zegt hij stralend "look wat I have got here", en er sparteld een muisje aan zijn staart tussen zijn vingers. En dan, pok pok, muisje doodgeslagen tegen de stalen buis en hop bij de kippen gegooid.  The chooks love mises,  zegt hij vrolijk.

Aan het eind van de dag nemen ze ons mee naar Annelies, hun Nederlandse vriendin voor een "sundowner". Annelies blijkt uit Overveen te komen, hoe klein is de wereld, maar wil nooit meer terug naar Nederland!

Het is moeilijk afscheid nemen maar we moeten verder naar Hyden. Dit is al weer onze laatste pleisterplaats in West Australië met als hoogtepunt de beroemde Wave Rock. Dit is een granieten rots die door water en weersomstandigheden zo is ontstaan. Het lijkt inderdaad net een golf van 15 meter hoog en ruim 100 meter lang. Het is jammer dat wanneer je ook komt er altijd een gedeelte van de wave in de schaduw zit. Maar ook dit is weer een zeer speciaal natuur verschijnsel waar hordes toeristen op af komen. We proberen nog een stukje in de golf omhoog te klauteren maar het oppervlak is behoorlijk glad, een hilarische strijd dus. Ze hebben de attractie nog wat uitgebreid met een leuke wandel track waar we nog wat kangeroes tegenkomen, en een inheems dierenpark. Alles bij elkaar is het weer een geslaagde dag.

Dan rest ons de weg terug naar Perth. We hebben de auto 36 dagen gehad en ruim 7.000 km gereden. Tel daarbij de 4.000 km in de Kimberley's met de truck dat is ruim 11.000 km asfalt en gravel. Nog 2 weken reizen te gaan in Zuid Australië.

En nu zitten we in Adelaide. Er is veel herkenning omdat we dat de vorige keer ook hebben gedaan. Het is een leuke gezellige stad en het is hier heerlijk weer.Vandaag hebben we een dagje fietsen door de stad en de parken rondom de stad gedaan. Fijn om weer even op een fiets te zitten. Morgen pakken we een nieuwe auto en gaat onze reis weer verder. Dat verhaal is voor de volgende keer.

 

Voor nu  groetjes

Dick en Joke