Mount Cook en Otago Peninsula
27 Januari 2015 | Nieuw Zeeland, Mount Cook
Hallo allemaal,
De rit naar onze volgende bestemming is niet te lang dus doen we dat op ons gemak. Tot nu toe is het landschap indrukwekkend, soms kaal en dor (over het algemeen de bergen) en dan weer groen en fris met weer die verschrikkelijk mooie grote eucalyptus bomen en enorme dennen bomen. Via het lake Pukaki, ook al weer zo schitterend blauw, gaan we omhoog naar het Mount Cook/Aoraki national park. Aoraki is maoritaal voor Mount Cook en betekent "de berg die de wolken pakt". Nou, dat klopt, je ziet de top soms wel en dan weer niet. We hebben beide niet zo'n goede dag dus besluiten we rustig het dorp te verkennen en het blijkt echt een wintersportplaats te zijn, er is niets te beleven. Alleen hotels en chalets en 3 of 4 restaurants en natuurlijk een golfbaan. Voor ons gevoel heeft elk dorp er wel een.
De volgende dag zijn we weer tiptop in orde, en het is een schitterende dag die in de wolken begint maar rond 10 uur hebben we een strak blauwe lucht. Tijd om te wandelen dus. We hebben 2 mooie wandelingen uitgezocht die we kunnen combineren. Ons doel is om dichter bij de berg te komen en een mooi zicht op 2 gletsjers te krijgen. En we blijven maar foto's nemen, nog meer berg, nog meer sneeuw en weer zo'n schommelende hangbrug, schitterend allemaal. We horen steeds het donderen van kleine lawines en 2 keer zien we de sneeuw ook daadwerkelijk naar beneden komen, dat heb je met die brandende zon. Op het laatst lopen we in t-shirt en korte broek en zijn nog verbrand ook. Dat is wel het laatste wat je zou verwachten, we hebben een topdag gehad en volop genoten!
Verder gaat de reis, nu weer naar de oostkust naar het schiereiland Otago Peninsula bij de stad Dunedin. Het is slechts 350 km rijden maar we doen er de hele dag over met natuurlijk wel wat uitstapjes. Een was naar de Clay Cliffs. Na de afslag zagen we pas dat het 10 km. verderop was, maar ach, doen we even. Blijkt het 8 km. dirtroad te zijn en als we er aankomen staat er een groot bord dat de entree 5 dollar per auto is. En oh ja, je moet het ticket kopen in Omatate, zo'n 25 km. terug........ Je snapt dat we het hek open hebben gedaan en gewoon door zijn gereden, net zoals alle anderen die we tegenkwamen. Ook bekeken we de Moeraki Boulders, verdwaalde stenen op het strand. Niemand heeft enig idee hoe en wanneer ze daar terecht zijn gekomen.
Ons nieuwe onderkomen verrast ons ook enigszins. Ook hier moeten we weer een half uurtje rijden over een dirtroad en tenslotte komen we bij ons ....diep beneden op de klif alleenstaande huis terecht. Alleen in niemandsland voor 3 nachten, vinden we dit leuk?? Onze bagage moeten we op een self-made lift zetten om ze bij het huis te krijgen (zie foto's). Wel zien we meteen een zeeleeuw langs zwemmen door het panorama venster in de woonkamer, toch ook niet onaardig. Zodra we thuis zijn zitten we tot het donker wordt naar buiten te kijken in onze schommelstoel, net granny. Het verrast ons dat de hele baai droog licht als het tij laag is, want toen we aankwamen was het allemaal water, overdag kun je gewoon lopend oversteken, grappig. We zijn hier vooral voor het "wildlife". Tijdens de wandelingen zien we volop zeeleeuwen, zeehonden en veel vogels. Voor de geeloogpinguins maken we de laatste avond een excursie. Natuurlijk is er ook een baby pinguin en die is zo lekker fluffie. Op deze excursie zien we ook een een enorme kolonie zeehonden met heel veel jongen. Zogend, vechtend en spelend, prachtig om te zien. Ook zien we een jong dat zijn moeder kwijt is en door elke andere zeehond wordt weggejaagd als ze wil drinken, zielig maar waarschijnlijk ten dode opgeschreven. De albatros zien we in een bezoekerscentrum maar dat is achter glas. Het zijn er 5 en ze zitten alle 5 op hun nest te broeden of het net uit het ei gekropen jong warm te houden, best saai maar we hadden ze nog nooit gezien dus een "must do". Uiteindelijk is het ons hier prima bevallen, ondanks het Remy gevoel en het ontberen van internet.....
Hup, verder naar het Fiordland NP aan de westkust. Alweer een enorm groot vrijstaand huis maar alweer geen internet. Hoe moet dat nu met mijn site?? En vandaag is Dick ook nog jarig dus lekker uit eten in de plaatselijke bar en snel gebruik maken van de wifi :-).
Dit is het dus voorlopig weer even, wachten op de volgende wifi......
Overigens iedereen die aan Dick zijn verjaardag heeft gedacht, hartelijk dank en neem een borrel op hem!
Liefs Dick en Joke
De rit naar onze volgende bestemming is niet te lang dus doen we dat op ons gemak. Tot nu toe is het landschap indrukwekkend, soms kaal en dor (over het algemeen de bergen) en dan weer groen en fris met weer die verschrikkelijk mooie grote eucalyptus bomen en enorme dennen bomen. Via het lake Pukaki, ook al weer zo schitterend blauw, gaan we omhoog naar het Mount Cook/Aoraki national park. Aoraki is maoritaal voor Mount Cook en betekent "de berg die de wolken pakt". Nou, dat klopt, je ziet de top soms wel en dan weer niet. We hebben beide niet zo'n goede dag dus besluiten we rustig het dorp te verkennen en het blijkt echt een wintersportplaats te zijn, er is niets te beleven. Alleen hotels en chalets en 3 of 4 restaurants en natuurlijk een golfbaan. Voor ons gevoel heeft elk dorp er wel een.
De volgende dag zijn we weer tiptop in orde, en het is een schitterende dag die in de wolken begint maar rond 10 uur hebben we een strak blauwe lucht. Tijd om te wandelen dus. We hebben 2 mooie wandelingen uitgezocht die we kunnen combineren. Ons doel is om dichter bij de berg te komen en een mooi zicht op 2 gletsjers te krijgen. En we blijven maar foto's nemen, nog meer berg, nog meer sneeuw en weer zo'n schommelende hangbrug, schitterend allemaal. We horen steeds het donderen van kleine lawines en 2 keer zien we de sneeuw ook daadwerkelijk naar beneden komen, dat heb je met die brandende zon. Op het laatst lopen we in t-shirt en korte broek en zijn nog verbrand ook. Dat is wel het laatste wat je zou verwachten, we hebben een topdag gehad en volop genoten!
Verder gaat de reis, nu weer naar de oostkust naar het schiereiland Otago Peninsula bij de stad Dunedin. Het is slechts 350 km rijden maar we doen er de hele dag over met natuurlijk wel wat uitstapjes. Een was naar de Clay Cliffs. Na de afslag zagen we pas dat het 10 km. verderop was, maar ach, doen we even. Blijkt het 8 km. dirtroad te zijn en als we er aankomen staat er een groot bord dat de entree 5 dollar per auto is. En oh ja, je moet het ticket kopen in Omatate, zo'n 25 km. terug........ Je snapt dat we het hek open hebben gedaan en gewoon door zijn gereden, net zoals alle anderen die we tegenkwamen. Ook bekeken we de Moeraki Boulders, verdwaalde stenen op het strand. Niemand heeft enig idee hoe en wanneer ze daar terecht zijn gekomen.
Ons nieuwe onderkomen verrast ons ook enigszins. Ook hier moeten we weer een half uurtje rijden over een dirtroad en tenslotte komen we bij ons ....diep beneden op de klif alleenstaande huis terecht. Alleen in niemandsland voor 3 nachten, vinden we dit leuk?? Onze bagage moeten we op een self-made lift zetten om ze bij het huis te krijgen (zie foto's). Wel zien we meteen een zeeleeuw langs zwemmen door het panorama venster in de woonkamer, toch ook niet onaardig. Zodra we thuis zijn zitten we tot het donker wordt naar buiten te kijken in onze schommelstoel, net granny. Het verrast ons dat de hele baai droog licht als het tij laag is, want toen we aankwamen was het allemaal water, overdag kun je gewoon lopend oversteken, grappig. We zijn hier vooral voor het "wildlife". Tijdens de wandelingen zien we volop zeeleeuwen, zeehonden en veel vogels. Voor de geeloogpinguins maken we de laatste avond een excursie. Natuurlijk is er ook een baby pinguin en die is zo lekker fluffie. Op deze excursie zien we ook een een enorme kolonie zeehonden met heel veel jongen. Zogend, vechtend en spelend, prachtig om te zien. Ook zien we een jong dat zijn moeder kwijt is en door elke andere zeehond wordt weggejaagd als ze wil drinken, zielig maar waarschijnlijk ten dode opgeschreven. De albatros zien we in een bezoekerscentrum maar dat is achter glas. Het zijn er 5 en ze zitten alle 5 op hun nest te broeden of het net uit het ei gekropen jong warm te houden, best saai maar we hadden ze nog nooit gezien dus een "must do". Uiteindelijk is het ons hier prima bevallen, ondanks het Remy gevoel en het ontberen van internet.....
Hup, verder naar het Fiordland NP aan de westkust. Alweer een enorm groot vrijstaand huis maar alweer geen internet. Hoe moet dat nu met mijn site?? En vandaag is Dick ook nog jarig dus lekker uit eten in de plaatselijke bar en snel gebruik maken van de wifi :-).
Dit is het dus voorlopig weer even, wachten op de volgende wifi......
Overigens iedereen die aan Dick zijn verjaardag heeft gedacht, hartelijk dank en neem een borrel op hem!
Liefs Dick en Joke
-
27 Januari 2015 - 13:17
CobyenGerard :
Hoi Joke en Dick,
weer een mooi verslag van de reis en ook mooie foto,s , vooral die van "oma" Joke.
we hadden al een borrel genomen op Dick zijn verjaardag.
Geniet van de reis, we kijken al weer uit naar het volgende verslag en foto,s
groetjes CobyenGerard -
27 Januari 2015 - 14:09
Cisca En Cees:
Geweldig die verhalen van jullie. Ben een beetje jaloers. Geniet ervan! -
27 Januari 2015 - 16:38
Dick En Alda:
Hallo Dick en Joke, alleerst gefeliciteerd met je verjaardag en een fijne dag, maar dat lukt uitstekend.
mooie verslagen en tof om jullie zo te kunnen volgen.
Wij houden het dan maar saai hier op Fuerteventura, maar genieten ook.
veel succes op de volgende etappen en tot mails.
groetjes Dick en Alda -
27 Januari 2015 - 17:09
Ellen Van Dijk:
Hoi reizigers,
Als eerste Dick, gefeliciteerd met je verjaardag. Eet smakelijk straks.
Wat een belevenissen allemaal. Echt heel mooi om te lezen en de foto's te bekijken.
Prachtig toch dat er niet overal wifi is. Midden in de natuur.
We kijken uit naar het vervolg.
Liefs Ellen en kids
-
27 Januari 2015 - 19:44
Ton En Bernardien:
Hoi Joke en Dick , wat een fantastische ervaring moet het zijn om zo rond te lopen tussen de zeehonden en te zien hoe die met elkaar omgaan. Ook hoe hard de natuur is als een jong zijn moeder kwijt is.
Ook de foto's zijn weer super en laten weer zien wat jullie beleven.
Geniet er nog van en wij kijken uit naar het volgende verslag.
Verder samen nog een fijne verjaardag van Dick toe gewenst.
Groetjes Ton en Bernardien. -
27 Januari 2015 - 21:05
Cees En Rita:
Hallo Dick en Joke.
Rita heeft al antwoord gegeven op jullie mail
We lazen in je 2e verslag dat Dick jarig is geweest dus van ons beiden nog van harte gefeliciteerd.
We zullen er zeker een op klinken.
Verder nog heel veel reisavontuur toegewenst.
Groetjes Cees en Rita -
27 Januari 2015 - 21:11
Astrid En Taco:
Hoi Joke en Dick,
Wat een prachtige verslagen en super foto's!! Het zijn net ansichtkaarten. Echt fantastisch!
We kunnen ons voorstellen dat jullie hier intens van genieten.
We kijken uit naar het volgende verslag.
Lieve groet, Astrid en Taco
-
27 Januari 2015 - 21:54
Anita Van Grootveld:
Hallo reizigers!
Eerst, van harte gefeliciteerd met de verjaardag van Dick, en geniet van jullie tijd in NZ. (Jullie zien meer dan ik ooit gezien heb. )
Mooie foto's en een gezellig verslag, zoals gebruikelijk.
Liefs en tot Maart,
X
Anita en Cees
(Het sorteren en inpakken gaat HEEL ERG LANGZAAM! Zoveel werk) -
28 Januari 2015 - 00:02
Karin Marco Jill Isa En Don:
Hallo luidjes,
Allereerst op de valreep ome Dick van harte gefeliciteerd!
Mooi verhaal weer, word er helemaal in meegenomen!
Geniet geniet geniet!!!!!!
Groetjes van ons! Xxx -
28 Januari 2015 - 12:03
Thea En Theo:
Hoi vakantiegangers,
Wat geweldig die zeehonden en pinguïns en dat jullie zo genieten van alles om jullie heen, wij doen het met zo nu en dan een roodborstje in de tuin, maar zagen gisteren 5 ooievaars in Warmond, begrijp er niets van want het is nog zo koud hier, of zal het toch waar zijn dat deze dieren de kindertjes brengen en wij daar bijna getuigen van zijn geweest, maar ze hadden niets in hun bek, begrijpen er echt niets meer van!
Nog van harte gefeliciteerd Dick met je verjaardag, daar ben je toch mooi jarig mee om dat te mogen vieren in zo een mooi land, geen straf toch? We lezen met plezier jullie verslag en geniet samen lekker van dit grote avontuur. groetjes uit een druilerig, nat Hillegom. -
28 Januari 2015 - 21:00
Marjo:
Hola allebei! Dick alsnog gefeliciteerd met je verjaardag. Heeft Joke je nog een beetje verwend?
De foto's zijn prachtig, jullie zullen wel volop genieten en ik blijf jullie volgen.
Groetjes -
28 Januari 2015 - 23:49
Will:
Hallo luitjes,
Ik volg jullie reis trouw hoor, het ziet er allemaal weer fantastisch uit.
Ik had even moeite om terug te reageren was natuurlijk weer een beetje blond(nu grijs) maar nu toch gelukt, dus Dick nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag, beter laat dan nooit.
Ik zie het volgende verslag en foto's tegemoet. verder nog fijne vakantie.
Grt. Will -
10 Februari 2015 - 08:07
Harry En Marjon:
jopngens, wat maken jullie weer een mooie reis. Volgens de laatste berichten gaan wij dat ook doen.
het is overigens heel leuk om van het "reisveslg"te lezen.
overigens die borrel hebben we natuurlijk gehad als jullie thuis komen rekenen we wel even af.
nog heel veel plezie en kijk goed uit
grt harry ebn marjon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
