Red District
Door: dickenjoke
13 Februari 2012 | Australië, Alice Springs
Maar eens op zijn Australisch: Goodday mate,
En, hebben jullie allemaal de schaatsen uit het vet gehaald en ook gebruikt natuurlijk? Het is best koud bij jullie geweest, maar dat is nu vast snel over….. in ieder geval voor 20 februari hoop ik.
We zijn inmiddels aangekomen in de “outback”, het rode district van Australië. En het is hier heerlijk warm. We hebben 1,5 dag in een mooi resort met een lekker zwembad in Alice Springs en daar genieten we volop van. Het dorp zelf is eigenlijk een groot toeristencentrum met alleen maar souvenirshops en vooral veel art galleries met Aboriginal kunst. Wat wel heel interessant is zijn de Flying Docters. We nemen daar een tour waarbij je een heel goed beeld krijgt van hun manier van werken, hun werkgebied, en hoe ze aan de benodigde financiële middelen komen. Zij bestaan grotendeels van donaties en sponsoring. Zondagochtend halen we onze auto op voor de rondreis door het hart van Australië. We hadden een RAV4 geboekt maar die was er niet, dus krijgen we een Toyata Prado 3 liter turbo, een beest van een auto. Daar komen we niet zo snel mee vast te zitten :). De tour hebben we opgedeeld in 3x 2 dagen, 1 reisdag met onderweg bezienswaardigheden en 1 dag om het doel zelf te bekijken. Naar Glen Helen is niet zo ver, slechts 130 km, maar er zijn wel 6 punten die je niet mag missen. We zien kloven, waterpoelen waarin je kunt zwemmen, grotten, noem maar op en allemaal even mooi. Soms moet je een wandeling van 30 a 40 minuten maken om op de betreffende plaats te komen zodat er dus veel tijd in gaat zitten. Dit gedeelte is overigens behoorlijk bergachtig dus klimmen en klauteren hoort daar ook bij. Er is een speciale plek, Ochre Pits, waar de Aboriginals oker winnen voor hun rituele beschilderingen. De rotswand heeft daar allerlei kleuren zoals paars, geel, wit, oranje en rood/bruin. Dit komt door een bepaald ijzergehalte in het gesteente en is heel bijzonder om te zien (foto). Het “resort” is een oude farm en nog heel authentiek, met bijvoorbeeld een gietijzeren bed, best grappig allemaal. Je moet alleen wel heel stil liggen, want het piept en steunt al als je adem haalt. Bij de Ormit Gorge maken we een schitterende, maar behoorlijk zware wandeling, de Poundwalk. Een groot deel gaat over rotsen en keien, en tussen 2 hoge wanden, de kloof. Maar het is ook hier weer prachtig en de keien hebben hoofdzakelijk een diep paarse kleur (helaas niet goed op de foto’s te zien). Aan het eind van de kloof is er weer een waterpoel waarin je kunt zwemmen (gelukkig geen crocs in deze streek).
Het volgende doel is het Wattarka NP dat we bereiken na een tamelijk stoffige rit, waarvan gedeeltelijk 150 km over een dirtroad. We komen langs Goss Bluf. Dit is ontstaan door de inslag van een komeet op het vlakke landschap. Binnenin is de krater 5 km in doorsnee en door de inslag zijn rondom bergen ontstaan met een totale doorsnee van 22 km. Het is een grote pukkel in een vlak landschap, fascinerend. We blijven ons steeds weer verbazen over al het groen in deze woestijn. Naar zeggen heeft het al langer dan 1 jaar niet of nauwelijks geregend. Dit komt omdat de nachten koel en dus ook vochtig zijn. Daarnaast zakt het water door de rode zandlaag en wordt ondergronds opgeslagen en is daar bereikbaar voor bomen en planten. In het Wattarka NP is de belangrijkste attractie de Kings Canyon en we gaan vroeg op pad voor een wandeling over de rand van de canyon, de Rimwalk. De kloof is ontstaan vanuit een breuk in een zandplaat gevolgd door jarenlange erosie (400 miljoen jaar!!!). Je ziet dan ook dat al het (zand)steen is opgebouwd uit laagjes, het hele gebergte om je heen, een heel vreemd gezicht (foto’s). Als je over de rotsen klimt is het oppassen geblazen voor de verraderlijke smalle kloven die er in zitten, ze zijn soms zo diep dat je het eind niet kan zien (foto). De binnenkant van de grote kloof is echter helemaal glad, alsof hij met een vlakschuurapparaat is bewerkt (foto). De witte kleur op de steile wand is van een recente afbrokkeling van het steen (30 jaar geleden). Dit kleurt in de loop van de jaren weer rood door veelvuldige wind met rood zand wat erlangs waait en beklijft. Ook hier is het weer klimmen en klauteren maar ook weer prachtig en we hebben dikke pret. Natuurlijk hebben we een heerlijk zwembad om al het stof en de vermoeienissen na zo’n dag te verdrijven. Soms lijkt het wel vakantie…..
De laatste rit brengt ons naar het Uluru/Kata Tjuta NP. Langs de kant van de weg spotten we zomaar een groep van 10 dromedarissen. Als we uitstappen om ze te fotograferen worden ze onrustig en steken in draf de weg over. Dat pikken we toch maar mooi weer even mee! Australië is het enige land waar ze nog in het wild leven en ze komen hier oorspronkelijk niet eens vandaan, opmerkelijk dus. Omdat we bij Kata Tjuta en Uluru een lange wandeling willen maken besluiten we die van Kata Tjuta, ook wel de Olga’s genoemd, meteen nadat we zijn aangekomen te doen. Gelukkig is het slechts 33 graden, bij 36 graden zou de toegang tot de wandeling, de valley off the winds, worden gesloten. Alleen al het er naar toe rijden laat ons de bek openvallen van verbazing, wat een bizar gezicht. Het zijn 37 rode stenen bergen (de hoogste is ruim 300 meter) in een totaal vlak en groen landschap. Het is een pittige wandeling met alweer veel rotsen en keien en deze keer ook steile hellingen. Na 3,5 uur, veel water en zo af en toe een heerlijk windje komen we er goed door heen. Dit is toch wel een heel indrukwekkend natuurverschijnsel. Uluru, oftewel Ayers Rock, is van hetzelfde kaliber maar dan één hele grote rots en veel bekender dan de Olga’s. Deze willen we vroeg zien omdat de kleur door de opkomende zon steeds veranderd. Als de zon er helemaal op staat is ook deze weer rood. Het is een heilige rots voor de Aboriginals en ze hebben liever niet dat hij wordt beklommen en dat is nou net wat de toeristen allemaal willen. De keuze wordt ons makkelijk gemaakt, vanwege de wind is de klim gesloten. Dan maar de wandeling eromheen, ook heel mooi hoor! En vandaag kunnen we lekker vroeg beginnen zodat we voor het echt warm wordt rond zijn. De rest van de middag is na een lekkere bak koffie en een lunch weer voor het welverdiende zwembad :).
Dan is het tijd om terug te gaan naar Alice Springs, een lange rit door de woestijn, die hier meer aan onze voorstelling voldoet, het is veel vlakker en het groen is al aardig verdroogd. Later komen de bergen toch weer in zicht en wordt het weer groener. Wat ons opvalt is dat we al die 7 dagen dat we in het red district zijn we geen kangeroe hebben gezien. En hier wonen de echte grijze en rode, dus de grote kangeroes. Die scoren we dan nog maar de laatste dag in Alice Springs in het Desert Park. Wat zijn ze weer treurig. En als ik me niet vergis gaat het op deze foto om een mannetje……. :)
Wat een verhaal deze keer. Het was dan ook een lange, intensieve en indrukwekkende week.
Ja, en nu zitten we op het vliegveld en maak ik alweer de laatste up-date vanuit Australië. Nog een paar dagen Bali en dan weer terug naar het toch wel koude Nederland. Voor ons is de tijd om gevlogen en we hebben er absoluut met volle teugen van genoten. Ook de site was leuk om te doen en het was heerlijk om steeds weer de reacties te lezen. We hopen dat jullie het ook leuk vonden om een beetje met ons mee te reizen!
Veel liefs en groetjes,
Dick en Joke
En, hebben jullie allemaal de schaatsen uit het vet gehaald en ook gebruikt natuurlijk? Het is best koud bij jullie geweest, maar dat is nu vast snel over….. in ieder geval voor 20 februari hoop ik.
We zijn inmiddels aangekomen in de “outback”, het rode district van Australië. En het is hier heerlijk warm. We hebben 1,5 dag in een mooi resort met een lekker zwembad in Alice Springs en daar genieten we volop van. Het dorp zelf is eigenlijk een groot toeristencentrum met alleen maar souvenirshops en vooral veel art galleries met Aboriginal kunst. Wat wel heel interessant is zijn de Flying Docters. We nemen daar een tour waarbij je een heel goed beeld krijgt van hun manier van werken, hun werkgebied, en hoe ze aan de benodigde financiële middelen komen. Zij bestaan grotendeels van donaties en sponsoring. Zondagochtend halen we onze auto op voor de rondreis door het hart van Australië. We hadden een RAV4 geboekt maar die was er niet, dus krijgen we een Toyata Prado 3 liter turbo, een beest van een auto. Daar komen we niet zo snel mee vast te zitten :). De tour hebben we opgedeeld in 3x 2 dagen, 1 reisdag met onderweg bezienswaardigheden en 1 dag om het doel zelf te bekijken. Naar Glen Helen is niet zo ver, slechts 130 km, maar er zijn wel 6 punten die je niet mag missen. We zien kloven, waterpoelen waarin je kunt zwemmen, grotten, noem maar op en allemaal even mooi. Soms moet je een wandeling van 30 a 40 minuten maken om op de betreffende plaats te komen zodat er dus veel tijd in gaat zitten. Dit gedeelte is overigens behoorlijk bergachtig dus klimmen en klauteren hoort daar ook bij. Er is een speciale plek, Ochre Pits, waar de Aboriginals oker winnen voor hun rituele beschilderingen. De rotswand heeft daar allerlei kleuren zoals paars, geel, wit, oranje en rood/bruin. Dit komt door een bepaald ijzergehalte in het gesteente en is heel bijzonder om te zien (foto). Het “resort” is een oude farm en nog heel authentiek, met bijvoorbeeld een gietijzeren bed, best grappig allemaal. Je moet alleen wel heel stil liggen, want het piept en steunt al als je adem haalt. Bij de Ormit Gorge maken we een schitterende, maar behoorlijk zware wandeling, de Poundwalk. Een groot deel gaat over rotsen en keien, en tussen 2 hoge wanden, de kloof. Maar het is ook hier weer prachtig en de keien hebben hoofdzakelijk een diep paarse kleur (helaas niet goed op de foto’s te zien). Aan het eind van de kloof is er weer een waterpoel waarin je kunt zwemmen (gelukkig geen crocs in deze streek).
Het volgende doel is het Wattarka NP dat we bereiken na een tamelijk stoffige rit, waarvan gedeeltelijk 150 km over een dirtroad. We komen langs Goss Bluf. Dit is ontstaan door de inslag van een komeet op het vlakke landschap. Binnenin is de krater 5 km in doorsnee en door de inslag zijn rondom bergen ontstaan met een totale doorsnee van 22 km. Het is een grote pukkel in een vlak landschap, fascinerend. We blijven ons steeds weer verbazen over al het groen in deze woestijn. Naar zeggen heeft het al langer dan 1 jaar niet of nauwelijks geregend. Dit komt omdat de nachten koel en dus ook vochtig zijn. Daarnaast zakt het water door de rode zandlaag en wordt ondergronds opgeslagen en is daar bereikbaar voor bomen en planten. In het Wattarka NP is de belangrijkste attractie de Kings Canyon en we gaan vroeg op pad voor een wandeling over de rand van de canyon, de Rimwalk. De kloof is ontstaan vanuit een breuk in een zandplaat gevolgd door jarenlange erosie (400 miljoen jaar!!!). Je ziet dan ook dat al het (zand)steen is opgebouwd uit laagjes, het hele gebergte om je heen, een heel vreemd gezicht (foto’s). Als je over de rotsen klimt is het oppassen geblazen voor de verraderlijke smalle kloven die er in zitten, ze zijn soms zo diep dat je het eind niet kan zien (foto). De binnenkant van de grote kloof is echter helemaal glad, alsof hij met een vlakschuurapparaat is bewerkt (foto). De witte kleur op de steile wand is van een recente afbrokkeling van het steen (30 jaar geleden). Dit kleurt in de loop van de jaren weer rood door veelvuldige wind met rood zand wat erlangs waait en beklijft. Ook hier is het weer klimmen en klauteren maar ook weer prachtig en we hebben dikke pret. Natuurlijk hebben we een heerlijk zwembad om al het stof en de vermoeienissen na zo’n dag te verdrijven. Soms lijkt het wel vakantie…..
De laatste rit brengt ons naar het Uluru/Kata Tjuta NP. Langs de kant van de weg spotten we zomaar een groep van 10 dromedarissen. Als we uitstappen om ze te fotograferen worden ze onrustig en steken in draf de weg over. Dat pikken we toch maar mooi weer even mee! Australië is het enige land waar ze nog in het wild leven en ze komen hier oorspronkelijk niet eens vandaan, opmerkelijk dus. Omdat we bij Kata Tjuta en Uluru een lange wandeling willen maken besluiten we die van Kata Tjuta, ook wel de Olga’s genoemd, meteen nadat we zijn aangekomen te doen. Gelukkig is het slechts 33 graden, bij 36 graden zou de toegang tot de wandeling, de valley off the winds, worden gesloten. Alleen al het er naar toe rijden laat ons de bek openvallen van verbazing, wat een bizar gezicht. Het zijn 37 rode stenen bergen (de hoogste is ruim 300 meter) in een totaal vlak en groen landschap. Het is een pittige wandeling met alweer veel rotsen en keien en deze keer ook steile hellingen. Na 3,5 uur, veel water en zo af en toe een heerlijk windje komen we er goed door heen. Dit is toch wel een heel indrukwekkend natuurverschijnsel. Uluru, oftewel Ayers Rock, is van hetzelfde kaliber maar dan één hele grote rots en veel bekender dan de Olga’s. Deze willen we vroeg zien omdat de kleur door de opkomende zon steeds veranderd. Als de zon er helemaal op staat is ook deze weer rood. Het is een heilige rots voor de Aboriginals en ze hebben liever niet dat hij wordt beklommen en dat is nou net wat de toeristen allemaal willen. De keuze wordt ons makkelijk gemaakt, vanwege de wind is de klim gesloten. Dan maar de wandeling eromheen, ook heel mooi hoor! En vandaag kunnen we lekker vroeg beginnen zodat we voor het echt warm wordt rond zijn. De rest van de middag is na een lekkere bak koffie en een lunch weer voor het welverdiende zwembad :).
Dan is het tijd om terug te gaan naar Alice Springs, een lange rit door de woestijn, die hier meer aan onze voorstelling voldoet, het is veel vlakker en het groen is al aardig verdroogd. Later komen de bergen toch weer in zicht en wordt het weer groener. Wat ons opvalt is dat we al die 7 dagen dat we in het red district zijn we geen kangeroe hebben gezien. En hier wonen de echte grijze en rode, dus de grote kangeroes. Die scoren we dan nog maar de laatste dag in Alice Springs in het Desert Park. Wat zijn ze weer treurig. En als ik me niet vergis gaat het op deze foto om een mannetje……. :)
Wat een verhaal deze keer. Het was dan ook een lange, intensieve en indrukwekkende week.
Ja, en nu zitten we op het vliegveld en maak ik alweer de laatste up-date vanuit Australië. Nog een paar dagen Bali en dan weer terug naar het toch wel koude Nederland. Voor ons is de tijd om gevlogen en we hebben er absoluut met volle teugen van genoten. Ook de site was leuk om te doen en het was heerlijk om steeds weer de reacties te lezen. We hopen dat jullie het ook leuk vonden om een beetje met ons mee te reizen!
Veel liefs en groetjes,
Dick en Joke
-
13 Februari 2012 - 08:05
Anouk:
Wat een supermooie foto's weer!
Geniet van de laatste dagen!
PS. Zou het echt een mannetje zijn die kangaroe...? -
13 Februari 2012 - 08:47
Parkbeheer:
Goede morgen Joke & Dick,
Het is nu aan het dooien, dus als jullie over een week thuiskomen is er geen sneeuw meer.
Wat die kangoeroe aangaat, ik denk aan een iets ouder mannetje gezien de hang afstand van de ballen!!!!
groet Wim -
13 Februari 2012 - 10:14
Maria En Jan:
Globisten wat een verslag adem benemend mooi als je het leest en de foto's bekijkt dan waan je je een beetje bij jullie. Geniet nog van Bali en rust wat uit dan zien we jullie weer over een paardagen nog veel plezier de laatste dagen groeten ook van moeder. -
13 Februari 2012 - 16:24
Conrad & Sigrid:
Geniet van de laatste dagen Bali en rust nog even uit. Zelfs aan deze reis komt een einde. Alvast een goede terugreis gewend en speciaal voor jullie is de dooi ingetreden. De volgende keer dat we elkaar spreken zal weer in NL zijn.
groetjes,
Conrad & Sigrid -
13 Februari 2012 - 16:57
Dick En Alda:
Het is opnieuw een mooi verhaal.
We zullen het straks gaan missen.
Wij zijn zelf ook nog 10 dgn naar de zon geweest. Hadden op Fuerteventura +23° en kwamen terug in -10°. Als het een beetje meezit kan dat verschil straks voor jullie ook gelden, dus wees alvast een beetje voorbereid.
Nog veel plezier op Bali en alvast een goede terugreis.
En ja, die kangeroe, ik vraag me af wat er gebeurd als dat beest begint te springen !!!
groetjes Dick en alda
-
13 Februari 2012 - 17:24
Bernardien En Ton:
Hoi Joke en Dick, wat een prachtig verslag weer en super mooie foto's van een enorm mooie reis waar jullie ons fijn van hebben mee laten genieten. geniet van de laatste dagen op Balie en kom lekker bij voor de terugreis aanvangt. Helaas laatste tijd geen skype moment gehad omdat ik telkens rond die tijd aan het schaatsen was, maar praten alles wel weer bij als jullie thuis zijn.
Geniet nog even en groetjes en tot over één week. -
13 Februari 2012 - 18:30
Coby En Gerard:
Hoi joke en Dick.
Wat een waanzinnig verslag weer en wat een mooie foto's.
Dit was voor jullie dan alweer Australie, en het leek zo lang.
Geniet nog maar lekker van de laatste week op Bali.
groetjes Coby en gerard -
13 Februari 2012 - 19:09
Tineke:
Wat een super verslag weer, en dan al die foto's.Die kangoeroe kijkt wel heel erg moeilijk, maar daar kan ik me wel wat bij voorstellen Het zal trouwens wel afkicken worden als jullie weer thuis zijn, zolang op dezelfde plek blijven, geniet in ieder geval nog maar van het laatste stukje, en bedankt voor het meereizen!! Tineke -
13 Februari 2012 - 19:24
Theo En Thea:
Wat een verhaal!
Jullie hebben niet stil gezeten en veel gezien, echt super!
Zelf vind ik dit ook zo geweldig, die kleuren, de mooie rotsen in zoveel verschillende vormen.
Echt gweldig om mee te mogen genieten van dit alles.
In Amerika zijn we een paar jaar geleden ook door de woestijn gereden en later door het gebied van de indianen, dat was ook zo super, de kleuren doen me daar aan denken.
Ook die heel strakke blauwe luchten, echt heel mooi, kan me voorstellen hoe jullie genieten van dit alles.
Het red district, weten we wel in Haarlem en Amsterdam te vinden, ook voor de toerist, maar in Australië, ik dacht gaan jullie daar ook heen...... maar in dat red district kom je dus kangeroes tegen! Wat een schat van een beest, lief koppie, spleetoogjes, grote staart, de rest van de kangeroe is al genoeg beschreven!
Wensen jullie nog heel veel plezier, geniet van alles, ook straks in Bali. Een voorspoedige terugreis gewenst, droom van alles nog lekker na in het vliegtuig en bedenk niemand kan jullie deze ervaring meer afpikken!
Groetjes van Theo en Thea.
-
15 Februari 2012 - 18:42
Nelleke:
Goh, iedereen heeft het maar over de mannetjes kanageroe...... ben toch nog maar een keer de foto goed gaan bekijken, hihihii.
Nou voor jullie de laatste week, voor ons juist het begin van een welverdiend weekje wintersport. Jullie beiden nog even genieten van heerlijk Bali, Dick zoek alvast een mooi huisje uit!!! Welkom thuis voor volgende week en vooral Joke, een hele fijne verjaardag toegewenst!!!!
Kus
Nelleke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
